Jarige Job

Nog niet zo lang geleden lag er een weekje sneeuw in Haarlem waardoor ik mijn motorwerk niet kon uitvoeren. Bij de planning zaten ze omhoog met een auto intest en voorzichtig werd geinformeerd of ik misschien eh eh…. een klusje met een lesauto wilde doen.
De intest was een verjaardags verassing en de kandidaat heette Job , ik dacht eerst dat ik in de maling werd genomen maar dat was echt zijn naam , JOB. Nou had ik last van me rug dus het werd nog een klus om in en uit die auto te komen. Bij het huis van de jarige Job aangekomen zette ik de lesauto wat verder omdat ik niet wilde dat ze zouden zien dat ik als een gebakken handdoek uit die auto kroop. Met mijn motorjas aan liep ik langs de ramen naar de bijkeuken want daar stond de Papa al te zwaaien. Deze was wat verbaasd over mijn kleding en ik zei dat ik normaal prikslee les gaf maar dit er ff bij deed.

De vader fluisterde knipogend tegen me dat Job dacht dat ik van de politie was ivm mijn jas. En Job dacht dat ik een verhoor kwam afnemen omdat hij die nacht ruzie had gehad in de kroeg…..

Met een bloedserieus gezicht stap ik de huiskamer binnen en stel mij netjes voor aan de moeder met  ‘goedemorgen mevrouw de naam is Hollander ik kom voor Job”. Uit mijn ooghoek zie ik het zojuist 18 jaar geworden vechtersbaasje klein worden op ze stoel.
Ik verzocht de ouders om in de kamer daarnaast plaats te nemen omdat ik “een gesprek onder 4 ogen wilde voeren met Job”. De ouders stonden grijnzend achter Job en trokken zich gewillig terug onderwijl bijna proestend van het lachen.
Ik nam erg officieel plaats tegenover Job en die begon zich al te verontschuldigen voor van alles en nog wat.. maar na mijn verzoek stil te zijn te zijn mond dicht.

“Job , mij is vanuit de organisatie verzocht om jou hier aan huis op te halen , dus je gaat zo mee in de auto. Je hebt uiteraard gelegenheid om nog even afscheid te nemen van je ouders (Job zat inmiddels bijna in ze spuugfase) want ik ga je meenemen voor je eerste rijles “.

Job zat duizelend tegenover me en ik zag bijna het muntje naar beneden vallen , eerst de ogen dan de mondhoeken , de longen beginnen weer hun werk te doen. En met één grote sprong stond ie bij zijn ouders. “jullie hebben dit allemaal opgezet , jemig ik schrok me de pleuris!! ”
Job had geen idee hoe last minute dit grapje was ontstaan.

Job en ik hebben ff heerlijk in de sneeuw zijn eerste rijles beleefd met slipcursus en al en daarna heb ik nog met het gezin aan de met gebak gezeten. Je moet er wat van maken hé met een auto 😆