Op een van mijn lesdagen stond ik in de buurt van het Provinciehuis in Haarlem een les te bespreken. Aan de zijkant van het park , ik zal er met velen van jullie hebben gestaan. Hoezo heb ik afwisselend werk ?
Ik stond met mijn rug naar het park toen een van de kandidaten mij er op attendeerde dat er een mevrouw naar me stond te wuiven. En inderdaad aan de andere kant van de weg stond een oudere vrouw met wandelstok geirriteerd te wenken. Toen ik vragend naar mijn borst wees werd er bevestigend geknikt. Nou dat heb ik weer dacht ik nog. Dus ik gaf de kandidaten opdracht elkaar even te overhoren met Bravok en stak over naar de vrouw.

Ik werd ontvangen met;”Bent u daar eindelijk ik heb een half uur geleden al gebeld !!” B) ???
Ze wees op een man van rond de 50 jaar die daar met een hond aan het ravotten was. “Die man laat hier altijd zijn hond poepen en ruimt het nooit op. Ik heb een van uw collega’s gebeld en nu bent u hier eindelijk. Ik wil dat dit aangepakt wordt “. Zucht, ik werd weer eens voor politieman aangezien.
Nou moet ik bekennen dat ik me ook altijd erger aan hondenbezitters die alles maar laten liggen.
Dus niet “vies ” van een grapje liep ik op de man af. Ik had inmiddels een neutrale jas en niet meer met rijschool logo. Ik vroeg of de man genegen was zijn hondenpoep mee te nemen maar hij bleek geen zakje bij zich te hebben. En dat was buiten de waard gerekend , met een porretje in de rug kreeg ik een zakje van mijn assistente aangereikt. Die pakte ik niet aan maar ik liet hem het zakje wel overnemen . Met een hulpzoekende blik om zich heen begon de man een halfslachtige poging te doen om de poep op te ruimen. Aan deze onhandigheid was duidelijk af te lezen dat hij dit nooit eerder had gedaan. Uiteindelijk verdween met veel gehannes de helft van de poep in een afvalbak en ging de man er met een rood hoofd vandoor. De dame was zichtbaar tevreden met het resultaat van haar actie en liep met opgestoken zeilen het park uit. Aan het proesten van mijn kandidaten te zien hadden die het hele verhaal gevolgd. En ja ik moest er ook wel om lachen natuurlijk hoewel ik ook wel wat overbluft was door de snelheid waarin die dame mij in haar verhaal betrok. Het was voorbij voordat ik er erg in had.

Zo zie je maar, altijd bereid tot oplossingen langs de weg